TFFF üyesi Sayın Hamit Altıntop; Senin futbolculuğunu, senin insana verdiğin değeri iyi bildiğimi zannederek sana bu mektubu yazmayı uygun buldum. Futbol hayatını Almanya’da ve yurdumuzda geçirdiğin günleri bu arada Milli Takımımızdaki başarını takip eden iyi bir izleyiciydim. Oradaki milli ruhunu ve heyecanını hiç unutamam. Senin o uzaktan şutlarını, takım içindeki heyecanı zevkle izlerdim. O zaman takım arkadaşlarının ve milli takımdaki arkadaşlarının da aynı heyecanı yaşattıklarına şahit oluyorduk. Peki şimdi sizin yerinizi dolduracak genç arkadaşlarınız aynı heyecanda mı? Bunu bilmiyorum yalnız onlara haksızlık yapmayım belki de daha heyecanlıdırlar. Bütün imkanları sizin zamanınızda daha iyi tesislerimiz daha iyi ama bu bütün imkanlara karşılık istediğimiz başarıyı bir türlü alamıyoruz. Yabancı futbolculardan daha iyi olması gereken genç futbolcularımız neden onlara ulaşamıyorlar. Onların hazırlık çalışmaları daha mı iyi? Daha mı çok çalışıyorlar da bizimkiler onlara ayak uyduramıyor? Avrupa’daki başarılarını niçin milli takımda gösteremiyorlar?

Sayın Hamit Bey; Bir de Avrupa’dan alacağımız çok çalışma, disiplinli çalışma örnekleri varken onların dövme yaptırmalarını türlü türlü görüntüler sunmalarını örnek aldık. Bu hem kulüp hem de milli takımımızda çokça görünür oldu. En büyük üzüntüm İstiklal Marşımız okunurken tribünleri dolduran seyircimiz ve onların yanındaki küçük çocuklarımız bile hazır ola geçip İstiklal Marşını söylerken bizim Milli Takım oyuncularımız yine Avrupa’yı taklit ederek hazır olda durarak İstiklal Marşımızı söylemeleri gerekirken kollarını omuzlarına alarak İstiklal Marşımızı söylüyorlar. Bu mu Milli Ruh? Biz sizlerden bunu mu gördük? Yoksa Avrupalıyı mı Taklit ediyoruz? Onlarla değil başarılı oyunlarını örnek alarak taklit edelim. Size güvendiğimiz için Milli Takımın başına Alman hocayı ve onun yardımcılarını getirdiniz. Amacınız genç oyuncularımızla başarı sağlamaktı ama her geçen zaman içinde eski başarıları arar olduk. Son maçta 2-0 yenildik. Bunda rakibin becerisi değil bizim oyuncumuzun beceriksizliği vardı. İlk golünün pasını 18 içinde kendimiz kafayla rakibe verdik. İkinci golü yine orta sahada çalım hevesiyle rakibe kaptırdık. Bunların sonucu işler böyle oldu. Ondan sonra da dünya üçüncüsüyle boy ölçülemeyiz demeci verildi. Bütün bunlar bizim derdimiz, üzüntümüz. Sen bu üzüntüyü daha iyi hissedersin bundan eminim. Bu sözlerim seni üzerse özür dilerim.

İHSAN AKÇA

EĞİTİMCİ-YAZAR