Bizler için ölenler!

     Her yıl yeni bir umut demekti!

     2020 yılına da her şeyin sağlıklı ve güzel olacağı dileklerimizle başlamak istemiştik. Ancak, “Perşembenin gelişi çarşambadan bellidir.” atasözümüzün dediği gibi, 2019 sonlarına doğru hayatımıza giren, sayısız insanın enfekte olduğu ve hayatını kaybettiği salgın kendini göstermeye başlamıştı yavaş yavaş… 2 milyona yaklaşan kişinin hayatını kaybettiği Covid-19 virüsü 2020 yılında hayatın önemli bir bölümünü oluşturdu. Karantinayla, yasaklarla ve maskeyle geçti günlerimiz.  Bununla kalmadı dünya!

      Doğal afetler, siyasi olaylarda üstüne kapak oldu!

      Kısacası,  2020 yılını tüm dünya ve ülkemiz her alanda üzüntülerle geride bıraktık. Hem de ne üzüntü!

      Korona salgını dolayısı ile yakınlarımızı, sevdiklerimizi kaybettik. Zor günler geçiriyoruz. Koronanın biran önce bitmesini, dertlerimizin sona ermesini istiyoruz.

      Birkaç ay oldu. Ankara Şehir hastanesinde görevli kızımızdan telefon gelmişti.

      Mart ayından bu güne kadar görüşme olanağımızda olmamıştı. İşinden eve döndüğünde, antreyi, su ile karıştırdığı çamaşır suyu ile temizliğe başladığı sırada, eşi geliyor. Bu nedir, kokudan eve girilmiyor. Zehirleyecek misin bizi diye tepki gösteriyor. Kızım ne kokusu, ne zehirlenmesi diye cevap veriyor. Veriyor vermesine de, birden telaşlanıyorlar ikisi birlikte! Kolonya deniyor… Koku almıyor. Hemen çalıştığı hastaneye gidiyorlar. Test yaptırıp geri dönüp, 24 saat sonra verilecek sonucu beklemeye başlıyorlar. Bu arada öksürük başlıyor. O kadar önlem alarak çalıştığını belirtiyordu telefon konuşmalarımızda! Maskenin üstüne birde siperlik takıyor, eldivensiz çalışmıyordu!

      Test soncunun pozitif çıktığını,  gerekli ilaçları kullanmak üzere, evde karantinaya alındığını öğreniyoruz.

    Bu kadar mı çaresiz kalır, işte o zaman anlıyor insan. İkinci gün eşimle, gerekli ihtiyaçlarını düşünerek aldığımız malzemelerle, Ankara’nın yolunu tutuk. Evlerinin oraya geldiğimizde telefon ettik. Gelmeyin eve demişti. Pencereden, çaresiz bir şekilde bize bakıyordu. Telefonla konuşmaya başladık. İşte o anda evlat sevgisi ve acısı insana karışık duygular yaşatıyor. Çaresizlik… çaresizlik…

     Aldıklarımızı kapılarının önüne bırakarak geri dönüyorduk…

     Yaşadığımız diğer bir olayda, doktor olan eşim, nöbet tuttuğu hastaneye her zaman yürüyerek giderdi. Bende yürüyüş olsun diye kendisiyle hastaneye kadar gider, geri dönerdim.   O gün yine evden çıktık yürümeye başladık ki! Birkaç adım atar atmaz halsizliğinin olduğunu belirtti. Arabayla gidelim o zaman dedim. Hiç arabayla gitmeye yanaşmayan eşim, iyi olur dedi. Birkaç gün bu halsizliği devam etti ve anlam veremedi. Hatta takıldı covid-19 mu oldum acaba diye!

     Birkaç hafta sona yaptırdığı testte antikor pozitif olduğu ve düzeldiği anlaşılmıştı.

     Yeni yıla girerken, bir önceki yılda kaybettiğimiz sinema tiyatro, medya, televizyon ve edebiyat dünyasının ünlü isimlerini sizlerle yeniden tanımak ve anmak adına 7 yıldır yayınlamıştık.

     2021 yılının bu ilk günlerinde, 2020 yılında kaybetmiş olduğumuz bu değerlerinin yayınına başlamadan, yine ülkemizin adsız başka değerlerini de sizlerle paylaşmak istedik.

     Bunlar, sivil vatandaşlar, askerler ve polislerimizdi!…

     2020 yılında ise bunlara ek olarak, koronavirüsten, bizler için canlarını kaybeden sağlıkçılarımızdı. Sağlık hizmetinin en ağır yükünü çeken temizlik görevlisinden laborantına, teknisyenine, hemşiresinden hasta bakıcısına, acil hekiminden uzman doktoruna, eczacı, veteriner, diş tabibi, ambulans şoförü, güvenlik görevlisi, tüm sağlık emekçileri bu günlerdeki yoğun çalışmalarından dolayı takdir etmemek elde değil

     Tüm olumsuzlukları geride bırakıp güzelliklere adım atacağımız sağlıklı ve güzel günlere en içten dileğimizdir.