Yusuf Tosun

Almanya’da çalışıp, emekli olmuş, Kırıkkale Merkeze yerleşmiş Yusuf Tosun’la birkaç gün önce tanıştım.

Yusuf Tosun Karşıyaka Mahallesi’nden arsa almış ve arsayı şimdilik bahçe yapmış.

Yusuf Tosun’un bahçesinde karalahana, marul, tere, soğan, kara bakla, diğer yenilebilir bitkiler var.

Yusuf Tosun, bahçesine yanmış, dinlendirilmiş hayvan gübresi kullanmış.

Yakın çevresi Yusuf Tosun’u bahçesinde ziyaret ediyor, bahçe işlerinin nasıl yapıldığını öğreniyor.

Yusuf Tosun’un hanımı genç denilebilecek yaşta ölmüş. Yengemize Allah rahmet eyleye.

Yusuf Tosun, bahçesine kendini ziyarete gelenlere hanımının hayrına ekip diktiklerinden veriyor böylece teselli bularak gündüzleri örnek olabilecek bahçesinde yaşamaya devam ediyor.

BAHÇEMİZDEKİ KEDİ

Yavru iken bahçemize gelen, ilgi çekici oyunlarıyla ağaçlara tırmanan, bahçemizi şenlendirip, bize güzel günler yaşatan kedi siyah, beyaz rengiyle peşimizde...

Çevreyi toplayıp kapımızı kitlerken kedi bizi izliyor, anlaşılan o ki, kedi evimizi terk edeceğimizi anlıyor. 4 ay süreyle Kırıkkale’deki evimizden ayrılıyoruz.

Kedi arabanın altına giriyor, önüne geçiyor ve hüzünlü bakışlarıyla bizi etkiliyor, sanki bize “gitmeyin” diyor.

4 ay sonra döndüğümüzde kedi bahçemizde yoktu, kedi nereye gitti, ne yedi, ne içti derken üç yıl sonra kedi pencerenin sahanlığına çıkmış, demirlerin arasından bize bakıyor, evimizin içini seyrediyordu. Kedi evimizin içini seyrederken, ben de dert ortağım kalem ve kâğıda sarılmıştım. İşte kalemimden ak kâğıt üstüne dökülenler.

PENCEREMDEKİ KEDİ

Penceremden bakan kedi,

Söyle bana nedir derdin?

Kimler sana neler dedi?

Bana büyük hüzün verdin.

Kara, beyaz ala kedi,

Bunca yıldır nerde kaldın?

Gözün elâ yüzün mahzun,

Beni görüp gama daldın.

Kapı kapı gezen kedi,

Penceremden niçin baktın?

Yemeğini kimler verdi?

“Yetîmi” yi od’a yaktın.

“Keskinli Yetîmi”