Bencil Bencillik en çürük yanımız Her an çeker paçamızdan Sıfır noktasına indirir bizi Atlayıp geçersek ne iyi Yoksa hiç olup kalırız Gözümüz kör, kulağımız sağır Susar içimizdeki insan sesi Nice güzelliklere duyarsız "Rab bana, hep bana" Arsız otlara benzeriz Hele kimilerini gördükçe İnsanlığımızdan utanırız Kimbilir belki de Silkinip bir güzelce Pisliklerden arınırız   Bir söyleşisinde ülkemizin geldiği duruma bakıp “Keşke bu kadar uzun yaşamasaydım da bugünleri görmeseydim” diyen toplumcu hikaye, roman ve şairimiz Talip Apaydın, sessiz, sedasız aramızdan ayrıldı. 1926 yılında Ankara’nın Polatlı ilçesine bağlı Ömerler köyünde doğmuş. Yaşamı roman aslında! Üç yaşında annesini kaybetmiş, üvey anne elinde büyümüş. Köylü babasının toprağı olmadığı için, başkalarının tarlalarında ortakçılık yaparak yaşamını sağlamaya çalışmış. İşte böyle bir aileden gelen, öksüz yazarın çocukluğu sıkıntılar içerisinde geçmiştir. Beypazarı’nda yoksul köy çocukları için açılan parasız yatılı pansiyonlu okulda dördüncü beşinci sınıfları okumuş, İlkokulunu bitirdikten sonra orta öğrenimini Çifteler Köy Enstitüsünden mezun olmuştur. Yüksek öğrenim için Hasanoğlan Yüksek Köy Enstitüsü'ne gitmeye başladı. Bu okulda çok tanınmış simalardan dersler almıştır. İlk şiir ve yazılarını Yüksek Köy Enstitüsü öğrencileri tarafından çıkarılan “Köy Enstitüleri Dergisi”nde çıkardı. Böylece yazın dünyasına bu yazıları ile atılmış oldu. Ayrıca, Gazi Eğitim Enstitüsü Müzik Bölümü'nü bitirdi.  Eğitimini tamamladıktan sonra Cilavuz Köy Enstitüsünde öğretmenliğe başladı. Turhal Ortaokulu ve Amasya İlk öğretmen Okulu'nda öğretmenlik yaptı.  DP’nin iktidarı döneminde bir ara bakanlık emrine alındı, sonra yeniden Danıştay kararıyla görevine döndü. 1979'da emekliye ayrıldı. 1979 yılından sonra emekliliğine kadar Turhal ve Amasya'da öğretmen olarak görev yaptı. Edebiyata şiirle başlayan yazar, daha sonra öykü ve romana yönelmiştir. İlk şiirleri ve öyküleri Köy Enstitüsü Dergisi’nde yayımlandı. 1945'ten bu yana Yücel, Edebiyat Dünyası, Fikirler, Yeditepe, Beraber, Yeni Ufuklar, İmece, Varlık, Türkiye Yazıları, Türk Dili, Sanat Emeği dergilerinde şiir ve öykü yayımını aralıksız sürdürmüştür. Kırsal kesim insanlarının doğayla ve toplum güçleriyle ilişkilerini konu alan romanlar da yazdı. Öykülerinde gözlem gücüne bağlı olarak yalın kuruluşlar içinde büyük etkiler sağlayan başarılı bir düzeye ulaştı.  Anı, oyun, çocuk edebiyatı türlerinde de eserler verdi.   ESERLERİ Şiir : Susuzluk. Hikâyelerinden bazıları: Ateş Dü­şünce, Öte Yandaki Cennet, Koca Taş, 0 Güzel İnsanlar (Çocuklar için hikâyeler), Kökten Ankaralı, Yangın (Çocuklar için )… Romanlarından bazıları: Sarı Traktör, Ortakçılar, Ferhat ile Şirin, Define, Toz Duman İçinde, Tütün Yorgunu, Vatan Dediler… Hâtıraları: Bozkırdaki Günler, Karanlığın Kuvveti. Tiyatro eseri: Bir Yol. Radyo oyunu: Yapılar Yapılırken, Otobüs Yarışı (Basılmadı). Ödülleri: Tütün Yorgunu: 1976 Madaralı Roman Ödülü. Köylüler: 1992 Orhan Kemal Roman Armağanı. Yapılırken ve Otobüs Yarışı: 1975 TRT Yayınlanmamış Radyo Oyunları Sanat Ödülleri Edebiyatımıza; şiir, anı, öykü, oyun ve roman dalında 42 yapıt kazandırmış usta yazar 28 Eylül 2014 tarihinde aramızdan ayrılmıştır. Ailesinin, sevenlerinin ve edebiyat dünyasının başı sağ olsun!