MİLLİ BAYRAMLARIMIZ

Milletimizin gurur kaynağı olan milli bayramlarımız niçin seneler önceki gibi coşkulu kutlanamıyor. Bunun sebeplerini hiç düşündük mü? Bunda milletimizin ilgisizliği var diyebilir miyiz? Hayır. Bunu hiçbir zaman diyemeyiz. Öyleyse bu milli heyecanı niçin kaybetmiş gibi oluyoruz? İşte bunun sebeplerini araştırmalı ve bunları tespit ederek eski heyecanı yeniletmeye çalışmalıyız. Zamanımızda TRT ve özel televizyon kanallarımız yurdun her köşesinde yapılan kutlamaları vermeye çalışıyorlar. TRT’de gösterilen Ankara Ulus’taki 1923’lerin kutlamalarını düzenleyen Kültür Bakanlığımıza teşekkür ediyoruz. 91 değil, 81 değil, 71, değil 1923ten günümüze kadar daha canlı daha anlamlı kutlamaya çalıştığımız cumhuriyet bayramamımızın bundan sonraki zamanlarımızda da daha canlı daha heyecanlı kutlanmasının zorunlu olduğunu, bunun severek isteyerek yapılmasını diliyoruz. Her ne kadar görsel ve yazılı basınımız üzerine düşen görevi yapmaya çalışıyorsa da esas heyecanın Cumhuriyet’in ilk yıllarında olduğu gibi milletimiz tarafından daha iyi benimsenmesi gerekmektedir. Onun için zamanında ne yapılıyordu şimdi ne yapılmalı ki Cumhuriyet Bayramı gibi  23 Nisan’lar, 19 Mayıs’lar, 30 Ağustoslar da heyecanla kutlansın.? Milletimizin iştiraki sağlansın. 1970’li yılların sonuna kadar okullarımızda öyle heyecanlı bayram hazırlıkları yapılırdı ki ilk okullarımızın bile bando(trampet) takımları vardı. Liselerimizin bando takımları örneğin düz liseler endüstri meslek liseleri, ticaret liselerinin bandoları hem kendi mahallelerinde hem de şehrin çeşitli mekanlarında öyle güzel gösteriler yaparlardı ki görülmeye değerdi. İlk ve orta okullarımızda günler önce trampet takımlarıyla önde bayrak ve filamalarıyla mahallelerini gezerler, bütün mahalle halkı bu nedir dediğinde : ” Birkaç gün sonra milli bayram varmış öğrenciler ona hazırlanıyor “ denirdi. İşte o zaman bütün veliler yani vatandaşlarımız o günü özenle bekler bayram günü okuluna veya bayram yerine koşarlardı. Orada yapılan programlara iştirak ederler çocuklarının okudukları şiirleri, yaptıkları konumaları, oynadıkları oyunları gururla takip ederler böylelikle milli gururumuzun canlı kalması sağlanırdı. 1970li yılların sonlarında okullarımızdaki trampet ve bando takımları kaldırıldı. O heyecan kayboldu. Nerdeyse bayram günleri mahalle ve köylerimizde unutulur oldu. Bu heyecanı donduranlara sormak lazımdı. Niçin bu coşkuya engel oldunuz? Şimdi de vatandaşı ilgisizlikle suçlayabilir misiniz? Velilerimizi okullarımıza ve bayram yerlerimize getirebilir misiniz? Bizim milletimiz şimdi her şehirde bulunmaya başlayan mehter takımlarını görünce heyecan duyuyor. Oralarda canlandırılan kahramanlık türkülerini öyle özlemişiz ki dinlerken gurur duyuyoruz. Bizleri bu milli heyecandan mahrum edenleri unutamıyoruz. İnşallah bundan sonraki yıllarımızda okullarımızda tarampet ve bando takımları canlandırılır. Bayrak ve filamalarıyla çocuklarımız mahallelerinde yürüyüşler yaparlar. O zaman hem o öğrencilerimiz hem de milletimiz o eski heyecana kavuşur. Değilse okullardan temsili giden birkaç öğrenciyle bayram yerinde heyecan eksik olur. Bayramlarımızda duyacağımız o heyecan o gurur azalır. O zaman da hepimiz üzüntü duyarız. Bu milletin yoktan varolmasının gurur kaynağı olan milli bayramlarımız canlılığını kaybeder. Buna hiç kimsenin hakkı yoktur. O eski heyecanı yaşatalım yaşatmaya çalışalım. Günümüzde buna çok ihtiyacımız var. Bu milli günlerimizde de ayrı başlar çekerek milletimizi gruplara ayırmayalım. Bu milli günlerimize birlik ve beraberliğimiz için hepimizin ihtiyacı vardır. Milli bayramlar 77 milyonundur. Bunu unutmayalım.