MESCİD-İ AKSÂ’YA BASKIN

  47 yıl sonra Mescidi Aksâ’nın içine ayakkabısıyla giren 100 kadar İsrâil askeri; İmamın namaz kıldırdığı, îman edenlerin nefsiyle, şeytanlarla harp ettiği mihrâba keyflerince depik atmışlar. Tam inkârcı inanışlarıyla Kurân-ı Kerîm'i yere atıp sayfalarını dağıtmışlar.

Eyyy! İsrâilli yehûdiler!Yere attığınız, sayfalarını dağıttığınız Kur’ân-ı Kerîm, tüm insanlara olduğu gibi, siz İsrâilli yehûdilere de gönderildi. Muhammed Aleyhis Selâm bizim ve sizin de Peygamberiniz. Eyyy İsrâilliler! Siz Mûsâ Kelîmullâh’ın değil, Muhammed Aleyhis Selâm’ın ümmetisiniz amma, Peygamberinizin Mûsâ Aleyhis Selâm olduğunu iddia ediyorsunuz, bu gerçek değil, sâdece sizin iddianızdır.

¶

Kur’ânın Tevbe sûresinin 30’uncu âyetinde meâlen, “Yehûdiler: Üzeyr, Allâh’ın oğlu; Hıristiyarlar da “Mesih Allâh’ın oğludur” dediler. Bu onların ağızlarıyla geveledikleri sözleridir. Önceki inkâr etmişlerin sözlerine benzetiyorlar. Allah onları kahretti, nasıl da çevriliyorlar?” Aynı sûrenin 31’inci âyetinde meâlen, “hahamlarını, râhiplerini, Allah’ tan ayrı rablar edindiler. Meryemin oğlu Mesîhi’de: Oysa kendilerine tek ma’bud, tek Tanrı olan Allâh’a ibâdet etmeleri emredildi. O’ndan başka tapacak yok; O’ onların ortak koştuğu şeylerden münezzeh, uzaktır.” Diye emredilir.

¶

Ve ey insanlar! Yehûdi denildiği zaman aklınıza Allâh’a oğul isnâd eden, Yüce Allâh ile Muhammed Aleyhis Selâm’a, Kur’âna îmânı olmayan, mihrâba depik atan kimseler aklınıza gelmelidir. Îmânı olmayanın Mescidi Aksâ’ya, Müslümanların inancına saygısı olur mu?

¶

Müslümanlara gelince: Filistinli Müslümanlar ikiye bölündüler. Hâl bu ki, İslâm Dîni Tevhîdi, dinde birliği, bir olmayı emreder. Müslümanlar ise, birliğe yabancı ve sen-ben dâvâsındadırlar. Bu da İslâm Dînin’n düşmanlarının, özellikle İsrâilli yehûdilerin arayıp bulamadığı önemli, hem de çok önemli fırsattır. İsrâ sûresinin ilk âyetinde adı geçen Mescidi Aksâ Kudüs’tedir. Kudüs, 1967 Arap-İsrâil savaşından önce Ürdün’de idi. 1967 Arap-İsrâil savaşında İsrâil, Kudüs’ü işgal etti. Böylece Kudüs, İsrâil’de kaldı. Bunda Müslümanların da rolü var. Dünyâdaki Müslüman hükûmetler o yıllarda İsrâil’in tarzına, tavrına gerektiği gibi karşı çıkıp, tepki göstermediler. Yehûdiler’e, “hadi çık oradan” diyip gereken ne ise, onu yapmadılar. Şimdi İsrâilliler, Müslümanları perişan etmekteler. Yehûdiler, İslâm’ın ilk Kıblesi olan Mescidi Aksâ’ya kirlerin bile çok hafif kaldığı kirleriyle giriyor da, Müslümanlar abdesti ile giremiyorlar.

¶

Bir zamanlar Müslümanların bâzıları hacca giderken, bâzıları da hac’ tan dönerken Mescidi Aksâ’yı ziyâret ederdi. O ziyâretlerde geçmişte kaldı. Yehûdilek sistemi öyle bir sistemdir ki, yehûdi, İslâm’ın her hareketine karşı çıkar. Acı ve gerçek, beni çok üzen, siz okurlarımı da çok üzecek olan anımı anlatıyorum.

¶

1956-1958 yıllarında İstanbul-Ortaköy Orhâniye Kışlasında acemi askerdim. Merhum Hocam Buharâlı Hacı Ahmet Efendi’den aldığım bilgilerimle asker arkadaşlarıma din dersi veriyordum. Avram Beton adında bir yehûdi de yemekhânede bulaşıkçı ve tabakçı idi. Avram, tabakları-kaşıkları şangır şungur karıştırıyor, din dersinin doğru dürüst duyulmasına engel oluyordu ve Avram’a “dur” diyen yoktu. “Yapma Avram” demek için Avram’a doğru yöneldim. Kastım Avram’ın tabak ve kaşıkları şangırdatmasını önlemekti. Avram da bana doğru yürüdü. Bu sırada Celalettin, arkamdan bana sarıldı. Kollarım Celalettin’in kolları arasında kaldı. Bunu fırsat bilen usta er Avram, “ulan acemi” diye, hâlâ acısını, parmak izlerini yüzümde hissettiğim bir tokat vurdu. Duruma son derece üzülen, asker arkadaşlarıma din dersi verirken yehûdi’den tokat yiyen ben, Cemalettin’in böğrüne dirseğimle vurdum ve ondan kurtulup, Avram’ın üstüne yürüdüm. Kalleş yehûdi kaçtı ve koğuşa girdi; koğuşta, Onbaşı Seyfettin Yaman, Avram’a sâhip çıktı. Ben üzüntünün daha büyüğüyle geri döndüm. Gördüğünüz gibi, iki Müslüman da yehûdi’ye taraf çıktı. Müslümanlar siz bölündükçe düşmanlarınız ve özellikle İsrâilli yehûdiler, sizin bölünmenizden yararlanacaklardır. Müslüman ve yehûdi sistemi içinde bilmenizi isterim.