Dokuzuncu cüz, A’râf Suresi’nin seksen sekizinci ayeti ile başlar ve şu bahislere temas eder:

• Hz. Şuayib’in, inancı sebebiyle, kendisine tabi olanlarla birlikte, bulunduğu şehirden sürülmesi ve kavmiyle mücadelesi,
• Hz. Şuayb’in kavminin başına gelenleri, düşündürmeye/sorgulamaya yönlendirecek üslupla ele alma,
• İman etmeyen önceki ümmetlerin durumları,
• Hz. Musa ile Firavun arasındaki mücadele,
• İsrailoğullarının, Firavun’un zulmünden kurtulduktan sonra karşılaştığı kavmin sapkınlıklarına heves etmeleri, altınlardan buzağı suretinde put yapmaları,
• Hz. Musa’nın, Sina Dağında 40 gün kalması, bu zaman zarfında Tevrat’ın inmesi,
• Hz. Muhammed, tüm insanlığa gönderilmiştir, mesajı evrenseldir,
• Cumartesi gününün av yasağı olarak ilan edilmesi suretiyle İsrailoğullarının imtihana tabi tutulması, şeklen veyahut da karakter bakımından maymuna dönüşmeleri,
• Yahudilerin tahtında bütün insanlar, özellikle de Müslümanlar; “Nasıl olsa bağışlanacağız” diyerek şu dünyanın geçici menfaatine aldanıp harama sarılmamalıdır,
• “Ben sizin rabbiniz değil miyim?” sorusuna, ruhlarımızın, “Elbette öyle! Tanıklık ederiz” diyerek cevap vermesi,
• Allah’ın ayetlerini yalanlayanların halleri,
• En güzel isimler Allah’ındır; bu güzel isimlerle O’na dua edilmelidir,
• Allah’ın ayetlerini yalanlayanlara mühlet verilmektedir; azapları çetin olacaktır,
• Yaratılan her şeye ibretle ve insafla bakıldığında, Allah’ın varlığına, birliğine inanıp Hz. Muhammed’in bildirdiklerini tasdik etmeye götüren kanıtların bulunduğu görülür,
• Kıyametin kopacağı anı yalnız Allah bilir,
• Erkek ile kadının yaratılıştaki eşitliği, erkeğin kadına karşı hissettiği duygusal ilgiyle birlikte dinginlik (sekinet) bulması,
• Müşriklerin, tevhit ilkesine yönelik söz ve düşüncelerinin çürütülmesi,
• Allah, sâlih kullarını koruyup kollar,
• Kolaylığı seçme, iyi olanı emretme, cahillere aldırmama (Peygamberimizin tahtında bizlere), kendini bilmezlerin uygunsuz davranışları karşısında öfkeye kapılıp bu ince tutumunu sürdürme ve şeytanın fitlemesine karşın Allah’a sığınma,
• Müşriklerin, mucizeleri alaylı inkârları,
• Kur’an okunduğu zaman sessiz ve huşu içerisinde dinlenmeli ki rahmete nâil oluna,
• Yalvararak ve ürpererek, alçak sesle sabah akşam Allah zikredilerek, gafillere benzememe…

Enfâl Suresi: Medine döneminde, Bedir savaşından sonra inmiştir. Savaş ganimetleri anlamına gelen “Enfâl” isimli bu sure, 75 ayettir. Bu cüzde, 40 ayet vardır ki, şunlardan bahsetmektedir:

• Sana ganimetleri Allah’a ve resulüne aittir,
• Gerçek müminler, Allah’a karşı saygısızlıktan sakınır, birbirlerinin aralarını düzeltir,
• Müminler; Allah’ın adı anıldığında yürekleri titrer, ayetler okunduğunda imanları arar, namazlarını özenle kılarlar, kendilerine verilen nimetlerden bir kısmını Allah yolunda harcarlar,
• Bedir savaşı, savaş esnasında meleklerden gelen yardım,
• Savaş öncesi yağmurun yağmasıyla, müminlerin avantajlı; müşrikleri de dezavantajlı pozisyona geçmeleri,
• Savaş sonrası Allah ve resulüne itaatin önemi,
• Allah katında canlıların en aşağı derecede olanları, sağır, dilsiz ve düşünemez olanlarıdır,
• “Toplum içinde imanın bozulması, baskı, düzensizlik, kargaşa, hukukun çiğnenmesi, hakka dayanmayan gücün hâkim olması ve böylece kulluk imtihanının kaybedilmesi tehlikesi” şeklinde tanımlanan “fitneden sakınma”,
• Nimetlerin unutulmaması ve bahşedilenlere şükür,
• Allah ve resulüne karşı hainlik etmeme, bırakılan emanetlere de bile bile hıyanetlikte bulunmama,
• Mal ve çocukları birer imtihandır, büyük mükâfat Allah katındadır,
• Allah’a takvâda kusur gösterilmediği takdirde, O, insana temyiz kabiliyeti verir,
• Tuzak bozma işini en iyi yapan Allah’tır,
• Kur’an-ı Kerim, müşriklere okunduğunda, “Duyduk duyduk! İstesek elbette bunun benzerini biz de söyleriz, bu eskilerin masallarından başka bir şey değil” diye cevap verilirdi,
• Hak dine inanmayanlar servetlerini, insanları Allah’ın yolundan engellemek için harcarlar,
• Fitne ortadan kalkıncaya ve dinin tamamı Allah için oluncaya kadar savaşma (mücadele)…