KIRIKKALE EVLİYALARI- MUSTAFA ALTINAY

Hayal ile yürüdüm vardım dostun yanına

Tokuş Baba derlermiş öz koduna sanına

Mekânını görünce huzur geldi canıma

Meşaleyi elinde tutanlara eyce bak

  Halil Dede’yi gördüm öptüm hemen elini Boyun büktüm önünde sordum güzel halini Mekân tutmuş bu zatlar Kırıkkale ilini Böyle kutsal toprakta yatanlara eyce bak   Aç gözünü ey gafil Haydar Sultan’a bir bak Evliyaya baş etmiş bu hoş canı yüce hak Her birinin ışığı yanıyor burada mutlak Üzerinden şafaklar atanlara eyce bak   Koçu Baba’yı bir gör ne kadar büyük zatmış Nice nice irfanın yetip elinden tutmuş Gecelerde ağlayıp aşına yaşı katmış Sabreyleyip zehiri yutanlara eyce bak   Balışeyh’e varıp da birazcık akıl danış İnsana yol gösterir onunla otur konuş Uyan ey cahil insan sende onlara dönüş Öz nefsini yenip de utanlara eyce bak   Şeyh Halil İbrahim’ in önün açmış babası Ehli yönü insana öğretmektir çabası Bana nasip olaydı giydiceği abası Müminata bildiğin satanlara eyce bak   Şeyh Mustafa Ümmühan müşterektir türbesi Bu canların giydiği kara toprak urbası Kudretinden doludur bade ile kırbası İçip de bülbül gibi ötenlere eyce bak   Unutmuştum o güzel arif Hasan Dede’yi Bize öğreten onlar edep ile kadeyi Hatırlatan dostuma pirler sunsun badeyi Hak aşkıyla yanıpta tütenlere eyce bak   Şeyh Şami’nin türbesin bir kez ziyaret edip Taşına başım koyup uyuyup azcık yatıp Altınay’ım diyor ki gelip elimden tutup Beni de o kervana katanlara eyce bak