Son yirmi yılda, Anadolu’muzda kar yağışlarına hasret kalmıştık. Yer altı ve yerüstü sularımızda sıkıntılar yaşıyorduk. Allah’ıma çok şükür, 2022 yılı Ocak ayımızda yüzlerimiz güldü. Karlar çok yağdı. Sabah evden çıktım. Yollar karla kaplanmış. Elbette yerel yönetimlerimiz, karları eritmeleri ve halkımızın yollarda yürüyüşlerini kolaylaştırmaları gerekti. Gördüğüm manzara gerçekten beni sevindirdi. Yollara kumlar serpilmiş. Kum serpilen yerlerde karlar eriyor. Yolda yürüyüşler kolaylaşıyor. Bu konuda Kırıkkale Belediye başkanımıza ve kumlama çalışmalarına emek veren belediye çalışanlarımıza çok teşekkür ediyorum. Biliyorsunuz bu kumlama konusunda Türkiye’mizde tuzlama çalışmaları yapılırdı. Yeni yeni kumlama çalışmalarını yapılıyor. Bu konuda hassasiyet gösteren kurumlara teşekkür ediyorum. Neden teşekkür ediyorum diyorum. Çünkü yollara tuz attığınız ve yolları trafiğe açtığınız zaman, bu tuzlama çalışmaları doğru olmuyordu. Çünkü tuzlar eridiği zaman karlar erir. Erimeyle oluşan sular, kendi yolunu bulur. Yol kenarlarına ve kenarlarda bulunan bahçe ve tarım alanlara akar. Tuzlu sular vardığı yerlerde çoraklama yapar. Tarım ve meyvecilik alanlarımız için hiç doğru olmaz. Kumlamada böyle sıkıntı olmaz. Ülkemizin tarım alanlarının daha verimli olmasını sağlamış oluruz. Tuzlama mı? Kumlama mı? konusunda tercihimizin kumlamadan yana yapmamız doğru olduğunu anlattım. Çünkü bu ülke bizim. Bugünlerini korumakla, yarınlarına da iyi bakmak zorundayız.

            Size bu yazımda bir konuyu da anlatmak istedim. Gerçekten böyle bir olayın yaşandığını şimdiye kadar duymamıştım. İnternette bir yazı okudum Yazı DELİCE denen bir zeytin ağacının anacından bahsediyor. Zeytinler bu DELİCE FİDANINA  aşılanıyor. Zeytin ağaçları bu anaç üzerinde yetiştiriliyor. Yıl 1950 lere geldiğinde, İspanya Devleti, Türkiye’ye gelmiş. Odun satın almak istediğini bildirmişler. İstedikleri odunların da DELİCE fidanları olduğunu söylemişler. Biraz da yüksek fiyattan almak istediklerinde insanlarımız, Akdeniz sahillerinden başlayarak Eğe Deniz sahillerindeki tüm DELİCE FİDANLARINI köklerinden sökerek, İspanya’ya odun olarak satmışlar. Kömür yapılmasına oartam hazırlamışlar. DELİCE FİDANLARININ sökülünce ve İspanya’ya satılınca zeytin üreticiliğim sıkıntıya düşmüş. Türkiye zeytin üreticiliği konusunda, dünyada birinci olacakken bu hakkını kaybetmiş. Zeytin üreticiliğinde beşinci ülke durumuna düşmüş. Bu konuda söylemek istediğim şudur. DELİCE FİDANLARINI kökünden sökülerek odun diye satılmasına izin veren yönetimlerin doğru yapmadıkları görülüyor. Oysa bu Ülke bizim. Bizim Ülkemizin geleceğini karartmaya kimsenin hakkı yoktur.

            Bu yazımda bir üçüncü konuyu da sizlerle paylaşmak istedim. Benim 1950 li 1960 lı yılara aklım yeter. O yıllarda İPEK VE İPEKLİ GİYSİLER, KUMAŞLAR çok beğenilir. Yüksek fiyatlarla alınır - satılırdı. Ne olduysa oldu. Bu yıllarımızda İPEK VE İPEKLİ GİYSİLER, KUMAŞLAR GÖRÜNMEZ OLDU. Oysa ipek, İPEKBÖCEĞİ denen bir böcek türünün ürünüdür . İpek sadece DUT YAPRAKLARINI yiyerek büyüyor ve İPEK DEDİĞİMİZ İPLİĞİ VERİYOR. Size söyleyim. Önceleri BURSA VE ÇEVRESİNDE yetiştiriliyordu. Yetiştirme ye son verildi. İpekli kumaşlar da bulunmaz oldu. Ne dedim. İpek böceği DUT AĞACI YAPRAKLARINI yiyerek büyür ve İpek ipliğini üretir. Ben Anadolu’yu bilirim. Anadolu’muzda yetişen ağaçları da bilirim. Mesela DUT AĞACI Kırşehir’de olsun, Kırıkkale’de olsun yetişir. Bir dut ağacı buralarda bir yılda beş metre ve daha fazlası boy verir. Yani buralarda ipekböceği yetiştirmek mümkündür. Bakıyoruz, buralardaki dut ağaçlarının kıymeti bilinmiyor. Atalarımızda gelen İpek yetiştiriciliği de neredeyse yok denecek duruma getirildi. Demek istediğim şudur. Bir yılda beş metre boy veren dut ağacını ve bu ağaçlarda ipekböceği yetiştirilmesini, toplumun gündemine sokmak ve en güzel ipekçilik sanayini yeniden şahlandırmak yönetimlerimizin en birinci görevlerinden olmalıdır. Bilmem anlatabildim mi?