KARAYOLLARI GENEL MÜDÜRLÜĞÜ’NDEN TALEP OLUNUR

Çelebi İlçesi Karahacılı köyünden Mehmet Cankal diyor ki; babam 1928 doğumlu olup 86 yaşında hâlen yaşamaktadır.

Babamın anlattığına göre, Ankara, Bâlâ, Kaman, Kırşehir yoluyla kesişen Çelebi; Keskin yolu 1950 yılında yapılmış. 1950 yılında işçiler bedenen çalışarak kazma, kürekle Çelebi, Keskin yolunu yapmışlar. Şimdi ise; Sözünü ettiğim yolun; Kara Yolları Genel Müdürlüğü tarafından günümüzün şartlarına uygun olarak, yeniden yapılması düşüncesiyle sesimizi, Kara Yolları Genel Müdürlüğüne İL gazetesi yoluyla duyuruyorum. Sayın Genel Müdürüm! Mehmet Cankal; bana Çelebi yolu hakkında not verdi. Ancak; değerli olan Cankal’ın aşağıdaki haklı sözleridir. {Günümüzde geçit vermeyen koca tepelerin, yüce dağların bağrı; vatanın kilidi kayaların göğsü; teknik âletlerle, güçlü makinelerle deliniyor, tüneller açılıyor, derelere viyadükler yapılıyor, keskin virajlar kalem gibi düzeltiliyor, araçlara yol vermeyen her engel bir çırpıda aşılıyor da Çelebi’yle Keskin arasındaki yolu mu yapılamıyor?} dedi. Dedi de çokta iyi ve güzel dedi.

¶

Sayın Genel Müdürüm! Mehmet Cankal’ın ihtiyaç duyduğu isteğini İL gazetesi kanalıyla Sayın Genel Müdürlüğünüze İL gazetesi köşe yazarı olarak ulaştırdım. Umulur ki, bu istek projeye alınır, en kısa zamanda Çelebi-Keskin arasında yol asrın getirdiği nîmetlerle yapılır. Sayın Genel Müdürüm! Bir anımı anlatıyorum. Lütfen iltifat buyurup okuyunuz! 1969 yılında Güzel Yurt Köşelerimizden Delice İlçesi’nde görev îfâ ediyordum. Delice’nin yerlisi dâire arkadaşım kalemine mürekkep çekmek için bana geldi. Ben de; “Arkadaş lütfen dolma kalemini yıka mürekkebi kalemine çek, çün ki, ben dâirenin mürekkebini kullanmıyor, paramla satın aldığım açık mâvi mürekkebi kullanıyorum, bu sebeple kalemi yıkamanız iyi olur” dedim. Arkadaşım Bana; “Sen burada yabancısın ayağını denk al” dedi. Ben, ona, “Lütfen Nüfus Cüzdanını çıkarır mısın?” dedim. Arkadaşım ne oluyor, kontrol mü var?” dedi. Ricâ minnet arkadaşım Nüfus Cüzdanını çıkardı. Delice 1 Nisan 1960 târihinde İlçe olmuştu. 1969 yılının sonuna yaklaştığımız hâlde arkadaşım Keskin’den aldığı Nüfus Cüzdanını değiştirmemişti… Bundan sonra ben arkadaşıma, “Sen ayağını denk al, demek ki ben burada yabancı değilim” demiştim. Yara ciddî, yarı şaka, arkadaşımla aramızda geçenleri anlattıktan sonra; Diyorum ki; insanların ilk göz ağrıları hakkında anlaşılması güç, derin tutkuları vardır. Çelebi’de Adliye yoktur, Çelebi halkının bir bölük işleri Keskin’de bitmektedir. Sayın Genel Müdürüm! Zât-ı Âlîniz elbette bunu takdir edersiniz.