KADIN…

Malumunuz bugün ‘Kadınlar Günü‘. Ben de naçizane bu güne dair düşüncelerimi sizlerle paylaşmak istedim. Ne yazık ki kadına atfedilen bu günün temelinde bile acı var. Aslında çok da şaşırtıcı değil. Sanki acı kadının bedenine, ruhuna, tüm iliklerine işlemiş. Peki, bu günün çıkış noktası nedir kısaca hatırlayalım. Mart 1857 tarihinde ABD’nin New York kentinde 40 bin dokuma işçisi daha iyi çalışma koşulları istemiyle bir tekstil fabrikasında greve başladı. Polisin işçilere saldırısı sonucu işçilerin fabrikaya kilitlenmesi ve sonrasında çıkan yangında işçilerin fabrika önünde kurulan barikatlardan kaçamaması sonucunda çoğu kadın 129 işçi can verdi. 26–27 Ağustos 1910 tarihinde Danimarka’nın Kopenhag kentinde yapılan kadınlar toplantısında Mart 157 tarihinde tekstil fabrikası yangınında ölen kadın işçiler anısına bu günün ‘Dünya Kadınlar Günü’ olarak kabul edilmesi önerisi oy birliğiyle kabul edildi. Ülkemizde ise ilk kez 1921 yılında ‘Emekçi Kadınlar Günü’ olarak kutlanmaya başlandı.1975 yılında daha yaygın olarak kutlandı ve 1975 yılında ‘Türkiye 1975 Kadın Yılı’kongresi yapıldı.12 Eylül 1980 darbesinden sonra dört yıl süreyle herhangi bir kutlama yapılmadı.19842’ten itibaren her yıl çeşitli kadın örgütleri tarafından kutlanmaya devam edildi. 8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar Günü, tüm emekçi kadınların kutladığı uluslararası bir gün. Bugün gün boyu neler yapılacak tahmin etmek güç değil. Ben size söyleyim yapılacak olanları. Sözde kutlamalar, göstermelik etkinlikler, toplantılar, bu toplantılara iştirak eden kadınlara tek dal karanfiller… Kısacası bugün herkes üzerine düşen görevi ustalıkla yerine getirecek. Karanfilin ne anlamı var ki, kadına şiddet engellenmedikçe, şiddet uygulayanlar ciddi bir şekilde cezalandırılmadıkça. Rızkı, aşı, ekmeği için çalışan, emek veren, çalışan 129 emekçi kadının bir fabrikada hayatlarının son bulduğu gündür 8Mart. Demem o ki pastayla, müzikle, dansla, kutlanılası bir gün değildir. Bana göre anma günüdür.  Bu sebeple yeri gelmişken her nerede olursa olsun şiddet gören, öldürülen kadınları bu vesileyle anıyor, onların bu duruma düşmelerinde payı olanları kınıyor ve ayıplıyorum. Kadın demekten bile utanan, sıkılan, imtina edenlere inat siz ağız dolusu "kadınım" deyin. Gelin şu konuda anlaşalım. Kadın ve erkek cins ismidir. Bay, bayan, hanım, hanımefendi gibi kelimeler ünvandır. Kadın demekten çekinmeyin. Bir de bugünün özüne yakışır şekilde geçirelim bu günü. Kadınlar Gününün temelinde kadınların hak, eşitlik ve emek mücadelesi vardır. İçini boşaltıp kadınlar matinesi kıvamında kutlamayın lütfen. Özellikle de siyasiler. Şimdi gelelim 2016 Türkiye’sinde kadınların durumuna. Her daim aşağılanan, hor görülen, her türlü fiziksel ve sözlü şiddete maruz kalan, taciz ve tecavüze uğrayan, öldürülen kadınlar… Geçtiğimiz günlerde yayınlanan bir araştırmanın sonuçları gerçeği apaçık ortaya koyması açısından önemli. Ülkemizde kadınların %47’si şiddete maruz kalıyor, mutsuzlar. Ayrıca kadına uygulanan şiddet ülkemizin batısından doğusuna artış göstermekte. Şiddete uğrayan kadınların sayıca büyük çoğunluğunu eğitimsiz kadınlar oluşturmakta. Erkek topluma istediği gibi girerken kadın, hep sınırlı bir katılım sergilemektedir. Kadınlar tek başlarına ayakta durma mücadelesi vermekteler. Kıyafeti nedeniyle, yalnız yaşaması nedeniyle, ayrılmak istemesi nedeniyle, ayrılsa bile erkeğin malı gibi görülmesi nedeniyle tacize uğramakta, şiddet görmekte ve öldürülmektedir. Sözün özü ülkemde kadın olmak zor hem de çok zor. Amâ önemli ve anlamlı olan da zoru başarmak değil midir? Ve siz erkekler, hayatınızdaki kadınları sevin ve onlara değerli olduklarını hissettirin. Şairin dediği gibi yâriniz, ananız, bacınız her şeyiniziz. Son olarak şunu söylemek isterim; herkese, her şeye ve her zorluğa rağmen kadın olmaktan mutluyum. Siz de kadınlığınızın, ayrıcalığınızın farkına varın. Sinmeyin, korkmayın, hayata karışın. Günümüz kutlu olsun…