Hani kriz vardı?

Aylardır bir kriz türküsü tutturduk gidiyoruz milletçe. Yandık, bittik vahameti ve yerel seçim rehaveti içerisinde piyasa allak bullak oldu. Amerika da batan banka ve holdinglerin ateşi bizi sardı. Dolar bir zıpladı, bir daldı. Dolar ve Euro'nun her sert hareketinden birçok uyanık zengin, birçok saf da müflis oldu. İnsanlar daha da yukarı gidecek beklentisiyle elindeki dövizi bağrına bastı beklemeye başladı. Ev alacaklar, araba alacaklar hatta ayakkabı pantolon alacaklar bile almaz oldu bir türlü ihtiyaçlarını. Görünmez bir el sürekli kriz dedikodusuyla ayda beş kilo şeker alan vatandaşı bile etkiledi ki, market raflarında beş kiloluk şekerlerin yerini iki kiloluklar doldurur oldu. Bu kriz paranoyası herkesi enikonu sarmıştı ki hükümetin kriz paketi bu saklambaç oyununu bozdu. Paket içerisinde yer alan, otomobilde yüzde on sekizlik ÖTV indirimi insanların sıfır otomobil bayilerine adeta saldırmalarına vesile oldu. N e oldu? Kardeşim, hani memlekette kriz vardı? Parasızlık ve işsizlik canımıza tak etmişti. Nereden çıktı bu paracıklar üç beş bin TL lik indirimi görünce demezler mi insana? Derler, derler. Hemde Ben de diyorum. Kırıkkale'yi ele alalım mesela; Kırıkkale bir bankamatik müdavimi memleketi. Çalışan, emekli İyi ya da kötü herkesin bir maaşı var. Büyük bir çoğunluğun aybaşı geldiğinde acaba maaşım bankaya yatmaz mı diye bir endişesi yok. Peki, ama bu durumda mevsim sonu indirim başlatan giyim mağazaları, Her hafta sonu zararına fiyata mal satan marketler, niye terkedilmiş kovboy kasabası görüntüsü veriyor. Niye istenen hareket bir türlü sağlanamıyor? Bunu bir türlü anlayamıyorum. Gazetelerde gördüğümüz, her gün üç beş işletmenin açılışı da aklımdaki karmaşaya bir tuğla daha koyuyor. Acaba esnaf alttan alttan malı götürüyor da laf olsun diye mi bağırıyor yandık bittik diye. Böyle düşünmekten alamıyor insan kendini. Öyle ya madem bu memlekette iş yok, kriz var her gün üç beş işletme niye açılıyor. Şehrin ekâbir takımı bunalmıştır inanın, açılış merasimlerinde kurdele kesmekten. Bizlere düşen yinede kafalarımızdaki bu kriz endişesini bir an önce silip Türk Lirasına sıkı sıkı sarılarak yıkmak olmalı bu psikolojik krizi. Doların peşine takılır beklersek daha çok savruluruz sert rüzgârlar önündeki kuru yapraklar gibi.