Evi ev yapmak

SeYa'nın Köşesi- Fatma Yımaz ÜLGER

Bazı şehirlerin anısı büyüktür.. Bazı sokakların, bazı sapakların.. Bazı evlerin örneğin.. Yıkık dökük olsa da bahçe duvarı, Kurumuş olsa da kiraz ağacı.. Dökülmüş olsa da sıvası, boyası.. Sizin mabedinizdi r evleriniz.. En özel anılarınız gizlidir.. Söylenmeyen sözler, dillendirilmeyen dertler ordadır hep.. Bazen sevgi ve neşeyle, bazen kin ve nefretle kurulan sofranız.. Bazen amansız hastalıklar, bazen kavgalar, silemediğiniz anılar gizlidir.. Sabahları otlu peynir kokusu, Akşamları el emeği kokan tarhana çorbası.. Tüm hayatımızı gizlediğimiz , bizim için özel dediğimiz.. Duvarların renklerini özenle seçtiğimiz, İtina ile serip döşediğimiz, Bazen benim, bazen sadece nefes alıp verdim, aslında yaşamadım dediğimiz.. Evet.. Evlerimiz bizim en özelimizdir.. Evi ev yapan ailedir aslında.. Anne olmak baba olmaktır belki.. Evi ev yapan yemek kokusudur derdi annem.. Hep kulağımdadır onun bu sözleri.. Ama evi ev yapmak için olması gereken çok şey vardır herhalde.. Sabır, sadakat, sevgi, saygı ve tabiki emek.. Karşılıksız, koşulsuz  birbirine bağlanan bireyler.. Başınıza ne gelirse gelsin ilk koşup gelen, Sarıp sarmalayandır sormadan yargılamadan.. Ve ne olursa olsun, dönüp dolaşıp evimize, ailemize  geliriz.. En temel unsur da annedir.. Evi ev yapan, aile yapan temel unsur.. İhtiyaçları karşılayan olmazsa olmaz babalarımızdır.. Tabir-i caizse evin direğidir.. Ve evi ev yapan yuva yapan en önemli bireyler, Evlatlardır.. Onlar  neşedir evde, sestir, mutluluktur.. Bazen zordur anne baba olmak, bazen gurur.. Dedim ya; evlerimiz bizim mabedimizdir.. Bazen  temize çekmek isteriz  yaşadıklarımızı, Bazen durdurmak zamanı.. Özenle seçtiğimiz eşyalarımız, duvarlarımızın rengi şahitlik eder , Bütün yaşananlara, yaşanmışlıklara.. Yetersiz kalır kelimeler, cümleler bi çaredir çoğu zaman.. Evleriniz yuva olsun tüm dostlar.. Saygı, sevgi, sadakat,sabır ve tabiki emekle beraber..