Baş Kalem Başkentli

Yazdı, yazdı baş kalem olarak dertlerini anlattı, dertlerimizi dinledi, bizleri anlattı, baş kalem ülke meselelerini dile getirdi, çıkıp haykıramadığı olayları kalemiyle bağıra, bağıra yazdı, bazılarına ders verdi, bazılarına uyarılarda bulumdu. Yılmadı, yazdı, yazdı. Ömrünü kalem ve gazete ile geçirdi. İçini kalemi ile sayfalara döktü. Zaman oldu kalem dostu, defteri sırdaşı oldu. Ama yazdı. Bizlerle paylaştığı dertleri ile kendini mutlu saydı. Yılmadı, tenkitlere aldırmadı, tehtidler aldı, ben yazarım yazacağım dedi ve yazıları ile baş kalem oldu. Gururlu, onurlu hayat insanı idi. Beyin jimnastiğinde hep kalemlerle hareket etti. Evet Fevzi abi, sen başkentli namı ile baş kalem oldun, yazıların bizlere önder, görüşlerin yoldaş oldu. Kalemin her şeyi bize anlattı. Bu yol böyle olur dedi. Yılgınlığın insan fıtratında olmayacağını, çalışmanın ibadet, ibadetin Allah'a yaklaşım olduğunu anlattın. Makalelerin zevkle, gururla okundu. Hayat çerçevesinde mücadelenin son noktasına kadar ilmin insanlara Allah'ın emri olduğunu vurguladın. Gelecek nesillere kalem olmayı öğrettin. Bir ağabey, bir baba, bir arkadaş olmanın yollarını senin kaleminde öğrendim. Yılmadım makalelerini okudum, okuduğum makalelerinde hep yurdumu, yurdumun insanlarını gördüm. Hep Türkiye'yi hayallerdim. Mücadele azminle bizlere yol gösterdin. Evet Fevzi abi: hayat bu. Geldi çattı!! Son gün, son saat. Bilmeme vedalaştın mı? kaleminle, o yılmaz kalemin güle, güle dedi mi? Göz yaşlarınız birbirine karıştı mı?. sonuç Allah'a ulaşmak, gittiğin yer cennet olsun. Hayat merdivenlerinin son basamağı seni aldı götürdü. Makamın cennet olsun. SENİ UNUTMAYACAĞIZ... BAŞ KALEME. ADI FEVZİ, SOY ADI BAŞKENTLİ, BENİM YANIM DA, HEP BAŞ KALEMDİ. ALLAH DA SANA, BU GÜZEL ÖMRÜ VERDİ, HAYAT BUDUR, BİRDEN BİRE SONA ERDİ. BU DÖRTLÜKLE UĞURLAYAYIM SENİ ALLAHTAN, DİLERİM YÜCE YARADANIM SEVSİN SENİ. BUNDAN SONRA YAZACAĞIM, HER KALEMİMDEN BİRİ, BAŞ KALEM FEVZİ ABİ GİBİ OLSUN GAYRİ.