Yumruk ve kaos

Siyasetçilerin, illere yaptığı ziyaretlerinde kimi zaman coşku ile, kimi zaman tepki ile karşılanmaları doğaldır. Önemli olan bu olumlu ya da olumsuz tepkilerin şekli ve derecesidir.  Partisinin il kongresi için gittiği Van’da, CHP Genel Başkanı Deniz Baykal’ın aracının, taş ve yumurta yağmuruna tutulmasının tartışmaları henüz bitmemişken, bu kez de Samsun’da, kapatılan DTP’nin eski başkanı Ahmet Türk’e yumrukla saldırılması... Avrupa’da siyasilere yönelik olarak benzer saldırılar son yıllarda hız kazandı. Berlusconi’nin görüntüsü hafızalarda... Özellikle Bush’a fırlatılan ayakkabı ile başlayarak, “tek kişilik” ancak büyük ses getiren eylemler arttı. Yine de ben, bu akımın bize Avrupa’dan geldiğini düşünmüyorum. Çünkü Avrupa’nın gerekçeleri, şartları bizimkinden oldukça farklı ve çoğunlukla bu eylemler ferdi akıl tasarımı. Biz demokratikleşme yolunda yeni yeni ilerliyoruz. Kafamız kumun altından çıkıyor. Bir devlet politikası olarak yürütülen açılımın yanı sıra anayasadan, kurumlara kadar nasıl daha demokratik oluruz çabasındayız. Zemin böyle olunca, kargaşa fitilini ateşleyici eylemlerin olabileceği ve toplumun bu konuda dikkatli olması gerekliliği öngörülebilir.  Hükümete, açılım konusunda, zaman zaman “kaos çıkarırız” diyerek vazgeçmesi için tehditler bile savruluyor.   Demokratikleşmenin emekleme aşamasından “ilk adımlara” geçilirken, bazı şiddet yanlılarının, siyasi alanlarda, siyasetçileri dar mekanlara sıkıştırmak istemeleri bir kaos ve korku ortamının yaratılmasını amaçlayabilir.  “Biz birlikte Türkiye’yiz” anlamı küçültülmeye çalışılarak,  siyasetçileri ve halkı etnik, mezhepsel bölgelere hapsetmek hedeflenebilir.  Siyasetçilerin halkla iç içe olmasının önüne engeller getirilmek istenmesi hangi partili olursa olsun demokratik bir tutum değildir. Taşlanan, yumruklanan siyasetçi, sadece “Ankara siyaseti” yapmaya zorlanır. Halktan giderek kopar. Arkasında gelen karşı eylemler, her ildeki gösteriler ile ortam kızıştırılarak, istenen kaos doğrulabilir. Sahada istenmeyen her grubun karşılıklı çatışmasına dönen durumdan, vazife çıkaran fırsatçılara zemin hazırlanır. İş bir yumruktan başlar, nerelere kadar uzanabilir. Kamuoyu, genel ve yerel siyasete iletilen mesajları ne şekilde algıladığını tepkileri ile gösterebilir.    Ancak bu taş, yumurta, yumruk atmak yerine, “oy atmak” şeklinde olmalıdır. Bu bilincin dışındaki her eylem, o siyasetçiye değil fakat ülkeye fazlasıyla kaybettirir.