şiir…
taptaze bir bahar gibi…
onu var kılan, şairin yaratıcı ruhundan doğan güçlü imgeler.
müzikteki ezgiselliğin sözcüklere yansıması,
Neruda’nın dediği gibi bir şarkı olmasındandır belki de şiirin…
içinde yolumuzu kaybedip sonra kendimizi bulduğumuz bir yer.
yaşamın içindeki an / lardan yüreğimize akan coşkun bir ırmak…
I-
...sen ey
ruhu -deniz-
yüreği -kara- olan çocuk
şiirin son dizesinde kalmış bedenin
ellerin / bir yaz gününden
hâlâ ağustos kokar
II-
gözlerinde biraz nem biraz hüzün
biraz da birikmiş yıldızlar
kutsal bir prizmadan dağılmışsın evrene
- ahkerler değiyor- diye narin tenine
anne tınısını içine bırakmışsın
sen eylül olmalısın
ey çocuk
eylül olmalısın
dünya yıkılmış sen altında kalmışsın
III-
ah çocuk
nedir bu yaşamındaki paradokslar
baharları-kışları tekrarlatan
saçlarında biraz yağmur biraz rüzgâr
biraz da karlar
yaralanıyorsun yaşadıkça
bir yer olmalı sana / matemden uzak / çepeçevre gülistan
IV-
ve dizlerin kanadıkça
düğüm düğüm olur için
oysa sen gülmelisin gamzelerinle
- solgun bir yüz / ürkek / -gibi- darağacında-
yakışmaz bakışına
V-
ah bir de düşlerin var senin / çocuk
düşlerin / gecenin ela renginde
avuçlarında irem
zaman çok mu hızlı götürmüş seni
ondan mı
dönemeyişin geriye
VI-
ama bilmelisin
öylesine bilge ki bakışın
kalmazsın pürtelaş içinde
sen kendinde kanarsın güneş dağlarda
poyraz erguvanlarda
sen kimseyi incitmezsin
ondandır duruluğu sözlerinin
VII-
...sen ey
bağrında çiğdemler açan çocuk
cemreler kopar gülüşünden
gülüşün tropikal
..ve ellerin / bir yaz gününden
hâlâ ağustos kokar
ferda balkaya çetin
HABERE YORUM KAT
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.