Ceza ile olmaz

Belki bizlerinde dönem dönem yaptığımız gibi çoğu anne ve babaların, çocuklarını, sorun çıkardıkları ve istenmeyen davranışlarda bulundukları zaman cezalandırmak istediklerini görmekte ve duymaktayız. Fakat bu tür bir yaklaşımın eğitimle uzaktan yakından bir ilgisi yoktur. Aksine sorunları daha da büyütmektedir. Bunun için, çocukla iletişim kurulup, istemedikleri hareket ve sözlü davranışları yapmadan önce aile, çocuğundan neler beklediğini ona açıklamalı, gerekli tedbirleri almalı, çocuktan bekledikleri davranışlara kendileri örnek olmalı, çocuğun iyi alışkanlıklar edinmesine yardımcı olmalı ve gerekiyorsa ortam hazırlayıp imkân vermeli, istenmeyen hal, hareket ve tavırların yerine, çocuğun yapabileceği olumlu olan başka bir davranışa müsaade etmelidir. Çocuğunuz sizin aldığınız bütün tedbirlere rağmen sizin istemediğiniz ve kendi gelişimi ve sosyalleşebilmesi için yararı olmayan aksine zararına olan hal, hareket, davranış veya davranışları hala yapıyorsa, öfkeye kapılmadan çocukla aranızda ileride çözülmesi çok zor problemler doğmasına neden olmadan, çocuğun yaptığı yanlış davranışın sebeplerini bulmaya çalışmalı ve çocuğa sevgi ve şefkatle yaklaşarak bunun hem çocuk hem de kendiniz yani ailesi için maddi ve manevi zararlarını anlayabileceği bir dille ve çocuğunuzu rencide etmeden anlatmalısınız. Sizin, çocuğunuzun gelecekte topluma zararlı bir vatandaş olmaması, aksine yaşadığı topluma faydalı bir birey olarak yetişmesi için yaptığınız bütün ikazlara rağmen çocuğunuz, kendisi ve çevresi için istenmeyen hal hareket ve davranışta ısrar ederse, sergilemiş olduğu bu tutumun sonuçlarına kendisi için üzüntü verici olsa dahi katlanmasına müsaade etmelisiniz. Ancak çocuğunuzun katlanmak zorunda kalacağı bu sonuç, istenmeyen davranışla aynı anlamda ve eşit ağırlıkta olmalıdır. Mesela, kendi iyiliği için ikazlarınıza rağmen oynamasının kendisi için tehlikeli olan bir yerde top oynayan çocuğun topu, bir süre için de olsa alınarak top oynama özgürlüğü elinden alınmalıdır. Çocuğunuz için yapmasının gerçektende kendisine veya çevresine zarar verme gibi bir risk taşıdığı olaylar karşısında alınan tedbirlerin, çocuğa istemediğiniz ve yapmasının yanlış olduğu davranışı hatırlatarak olumlu etki yapmalıdır ki bir anlam ifade etsin. Şu da çok önemli ve çocuk üzerinde olumlu anlamda büyük etki yapan bir konudur. Anne ve babalar, çocuklarının istenilen veya ona yakın bir hal, hareket ve davranışını görür görmez takdir etmelidirler. Ayrıca bunu da çocuklarına ; “Evet, çok güzel yapmışsın, aferin, sana da bu yakışır. ” gibi sözcüklerle hissettirmelidirler ki; ileride hiçbir zaman ıstakanın ağzında sağa sola savrulmayı ve atılmayı bekleyen bir top durumuna düşmesinler. Kendi kararlarını kendileri versinler ve gidecekleri yönü ve yapacakları işleri kendileri tayin etsinler. Problemin çözümünü, kendi görüş açısı ve anlayışı kadarıyla bir disiplin anlayışına bağlayan aileler her zaman içine kapanık ve toplumdan uzak vatandaşlar yetişmesine neden olmuşlardır. Disiplini, “İçinde yaşanılan toplumun kurallarına uyum sağlamak için alınan tedbirlerdir” diye tanımlayabiliriz. Ama, gerçek disiplinin hoşgörü, sevgi ve anlayış istediğini de unutmamalıyız. Başarılı bir disiplin anlayışı, örnek olunarak öğretilir. Kızıp bağırma, tehdit etme, hor görme, lânet etme, sevgiyi esirgeme ve benzeri haller, olumsuz disiplindir. Bununda ne çocuğa neden ileriki hayatına olumlu anlamda bir şeyler katacağından bahsedilemez. Aksine çocuktan çok şeyler götürecektir. Onun içindir ki her yanlış davranışta çocuğa karşı uygulanan CEZAYA HAYIR.