Birkaç Günlük Gezimiz - 1 Silifke Kalesi

Silifke Kalesinin uzaktan görünüşü!

Tam olarak hatırlamıyorum da, 25 yılı geçti sanırım, Taşucu’na her yıl gidiş - gelişimiz.

Yurt dışı gezilerimizde, gördüğümüz basit tarihi eserleri gelen turistlerin öyle bir reklamla, görmesini sağlıyorlar ki, ilgim olmayan tarihe, azda olsa ilgi duymaya başladım.

Neden, bizde daha eski medeniyete ait eserler varken sahiplenmemişiz. Bunun pek çok nedenleri var elbette! Yıllar önce gittiğim Efes antik kentte müze girişinin pahalı olmasından dolayı, kendi kendime protesto ederek girmeyişim aklıma geldi. Eşimin; buraya kadar geldik, girelim demesine rağmen… Siz girin desem de onlarda girmediler. Pek gerekçe olmasa da, kendi tarihimizi bize yeterince tanıtmayanların, birde yüksek giriş ücretleriyle engellemelerineydi belki de tepkim. Doğru-yanlış, bu benim düşüncem.

Kaleler, müzeler geçmiş tarihin güzelliklerini bizlere yaşatan yapılar ve yapıtlardır. Özelliklerde Müzeler tarihten kalan eserlerin sergilendiği alanlar olduğu için, bizler için çok önemlidir.

Geçen hafta içinde, Av. Mustafa DUMAN ve eşi Yurdanur Gelinliğin sahibi Yurdanur DUMAN’la hiç görmedikleri Taşucu’ndaki yazlığımıza birlikte gitme fırsatımız oldu. Onlara tarihi yerleri gezdirmek için plan yapmıştık.

Bu kez amatörce de olsa rehberlik yapmak bana düşmüştü. Öncelikle Taşucu’na yakın Silifke ilçesindeki Silifke Kalesi ve Müzesi aklımdaydı.

Öğle saatleri olduğu için öncelikler Silifke Kalesine, mesai saati başladığında da Silifke Müzesine gitmek için yola çıktık.

Silifke çıkışında, Karaman-Konya yolu üzerinde ana yoldan devam ederek, dar yokuşlu yoldan Kale’nin önüne geldik.

Maalesef kapalı!

Tam o sırada yanımıza yaşlı, zayıf, güneşten kararmış bedeniyle hafif aksak adam yaklaştı. Gülümseyerek kendiliğinden rehberliğe başladı. Anlatırken ağzının içindeki tek dişi görünüyordu ancak. Anlaşılan kendine buraları kendine mekan etmiş. Öğrendiği ve bildiği kadarıyla gelen ziyaretçilere yardımcı olmaya çalışıyordu dilenmek yerine. Takdir ederken de üzülmemekte elde değildi.

Ben o arada çevreyi incelemek ve fotoğraf çekmekle uğraşıyordum.

Silifke kalesi kapalıydı!

Silifke Kalesi: “Temel belirlemelere göre Helenistik ya da erken Roma döneminin olduğu anlaşılan kale, geçirdiği onarım ve değişiklikler sonucu bugün bir Ortaçağ kalesi görünümündedir. Silifke’ye hakim, 185 metre yüksekliğinde bir tepe üzerinde yapılmış olan, çevresi kuru hendeklerle çevrili oval biçimdeki kalenin içinde kemerli galeriler, su sarnıçları, depolar ve diğer yapı kalıntıları bulunmaktadır.”

Tabiî ki bizler bunları göremedik.

Yaşlı rehberimiz çok ilgiliydi. Kalenin kapalı olmasına rağmen, işaretle gösteriyordu. Hemen ilerde okulun orada; “Tekirambarı Su Sarnıcının”, geldiğimiz yolun Silifke’ye girmeden dönüşünde, “Aya Tekle Kilisesi”nin olduğunu söyleyerek. Kale’den Silifke Göksu manzarasının fotoğraflanmasını da tarif etti. Şurada durun, burada durun. Şuradan çekin buradan çekin… Rehberlik ücretini hak etmişti.

Geldiğimiz yoldan değil, rehberimizin tarifi üzerine Kale’den Silifke’ye giriş istikametinden yokuş aşağı dar yollardan iniyoruz arabamızla…

İlk karşılaştığımız öğrenci kızımıza sorduk Su sarnıçlarını. Dudak büktü. Bilmiyorum dedi. 20-25 metre ilerledik. Grup halinde ilerleyen öğrencilere sorduk. Yok bilen yoktu. Bulunduğumuz yere, bir sokak ilerde veya geride olduğuna emindik. Fakat öğle sıcağı arabanın klimasını da hiçe sayıyordu. Hepimiz bunalmıştık kısa sürede…

Ben yinede öğrendiğim bilgilerden aktarayım sizlere:

Tekirambarı Su Sarnıcı: Kalenin eteğinde yer alan, Bizans döneminden kalma 46 m uzunluğunda, 23 m genişliğinde ve 14 m derinliğinde bir su deposu. İçerisine helezonik merdivenle inilen sarnıç, Anadolu sarnıç mimarisinde örneği az görülen bir yapı. Suyun sızmasını önlemek ve anıtsal bir özellik vermek amacıyla tüm duvarları düzgün kesme taşlarla desteklenmiş, bir de yuvarlak kemerli niş oluşturulmuş. Tamamen bakımsız durumda…

Kaleyi fethetmek kadar muhafaza etmekte önemlidir sanırım.